Γιάννης Ρίτσος

ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (απόσπασμα)

Στους τοίχους οι μεγάλες φωτογραφίες του Τσώρτσιλ
Τις ξεκολλάει ο αγέρας. Ανεμίζουν χτυπιούνται
Πάνω από τα κεφάλια των περαστικών με τα κλειστά πρόσωπα
Σαν ξεχαρβαλωμένα παντζούρια ενός ετοιμόρροπου κόσμου.
…..
ετούτος ο άνεμος δεν θέλει να σωπάσει-
σφυράει, σφυράει, σφυράει,
σφυράει μέσα απ’ τις καμινάδες της Σοβιετικής Ένωσης
σφυράει ένα τραγούδι από φωτιά κι από ευτυχία και από λιωμένο σίδερο
κι Λένιν στο προαύλιο του Κρεμλίνου
στοχαστικός ο Λένιν μες τη νύχτα της Μόσχας…
χτυπάει το ρυθμό του τραγουδιού με το μπαστούνι του
στα πλακάκια τα γαζωμένα από τις σφαίρες.
Κι Στάλιν το σφυρίζει κάτω από τα ορειχάλκινα μουστάκια του
Κρατώντας μπράτσο τον Μολότωφ
Κι Μάο Τσε Τούνγκ το συνεχίζει με τα ντουφέκια του.
Α, τουτο το τραγούδι που το τραγουδούν τα εκατομμύρια οι προλετάριοι
Του κόσμου

Ακούστε τον πώς τραγουδάει στα στόμια των ανθρακορυχείων
Στις μπαμπακοφυτείες της Νότιας Αμερικής
Στις συνοικίες τις Βαρσοβίας, της Πράγας, της Αθήνας
…
ετούτο το τραγούδι που το παίζει ο Σοστακόβιτς
απάνω στα χαλύβδινα πλήκτρα του φράγματος της Καχόβκα
κι ο Ρόμπσον το τραγουδάει στις συνοικίες των Νέγρων
κι ο Νερούντα το φωνάζει πάνω από τα δάση με τους ξυλοκόπους
κι ο Ναζίμ το λέει στους απεργούς ναυτεργάτες
και γω το τραγουδώ συντρόφια μου, μες απ’ τα αντίσκηνα του Αη Στράτη.





Γιάννης Ρίτσος